Αναδημοσίευση από το https://sepolia.net/
Αν και έχουν γίνει πολλές διαμαρτυρίες αλλά και κάποιες μικρές κινητοποιήσεις από τους κατοίκους της περιοχής των Σεπολίων και πέριξ, ο ΟΣΕ και ο Δήμος Αθηναίων εξακολουθούν να αδιαφορούν σχετικά με τις διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών στην περιοχή.
Να θυμίσουμε ότι στην περιοχή υπάρχουν αρκετές ισόπεδες διαβάσεις εκ των οποίων δύο είναι φυλασσόμενες και οι υπόλοιπες αφύλακτες. Οχήματα διέρχονται εκτός από τις δύο φυλασσόμενες και από την αφύλακτη διάβαση της Σιώκου. Το πρόβλημα της έλλειψης ασφάλειας στις διαβάσεις έχει επιδεινωθεί τελευταία από την ηλεκτροκίνηση του Προαστιακού που έχει επεκταθεί και μέχρι τον κεντρικό σταθμό Αθηνών (Λαρίσης). Τα τρένα τρέχουν σαφώς με μεγαλύτερη ταχύτητα αλλά και πιό «αθόρυβα».
Να ξεκαθαρίσουμε κατ’ αρχήν ότι κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ενάντια στην τεχνολογική πρόοδο, όταν αυτή λειτουργεί σε όφελος του πολίτη, όπως η ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου. Όταν όμως κάτι μεταβάλλεται σε ένα μέσο μεταφοράς που κινείται μέσα στην πόλη και διέρχεται με μεγάλη ταχύτητα από σημεία που διέρχονται άνθρωποι και τροχοφόρα, τότε το λογικό είναι να επανεξετάζονται και τα αντίστοιχα μέτρα ασφάλειας. Εδώ συμβαίνει να έχουμε το παράδοξο, οι αμαξοστοιχίες να είναι σύγχρονες, ταχείς και αθόρυβες και τα μέτρα ασφάλειας να είναι των πολύ περασμένων δεκαετιών. Γελάμε με τα χάλια μας, αντί να κλαίμε κάποιες φορές, παρακολουθώντας τους υπαλλήλους της εταιρίας security που επανδρώνει τις φυλασσόμενες διαβάσεις, να τρέχουν με την σφυρίχτρα στο στόμα για να κατεβάσουν με τα χέρια τις μπάρες στο Οκτώ και στην Αγίου Μελετίου και περιμένουμε με αγωνία να μάθουμε τι θα συμβεί, αν κάποια φορά για υποκειμενικούς ή αντικειμενικούς λόγους δεν τα καταφέρουν με επιτυχία…
Στις αφύλακτες όμως διαβάσεις, έχουμε μάθει τι συμβαίνει σε κάποιες περιπτώσεις. Δύο γυναίκες έχασαν την ζωή τους μέσα στο 2017 στην διάβαση της Δαμβέργη.
Υπάρχουν πάντα οι ανόητοι, που είναι έτοιμοι να ρίξουν την ευθύνη στον κάθε άνθρωπο – θύμα ατομικά. «Δεν πρόσεχε» λένε και ξεμπερδεύουν. Προφανώς δεν γνωρίζουν, στην καλύτερη περίπτωση, τι σημαίνει «μέτρα ασφάλειας». Τα μέτρα ασφάλειας κατά κανόνα δεν λαμβάνονται για τους προσεκτικούς και επιμελείς, αλλά ιδιαίτερα για τους αφηρημένους, τους μη προσεκτικούς, τους βιαστικούς και αυτούς που λόγω προβλημάτων υγείας μειονεκτούν. Ο προσεκτικός και υγιής μπορεί να περάσει με ασφάλεια ακόμα και από την πιο ανασφαλή σιδηροδρομική διάβαση. Τι γίνεται όμως με αυτόν που μόλις έχασε την δουλειά του και το μυαλό του βρίσκεται αποκλειστικά στις δύσκολες μέρες που έρχονται; Τι γίνεται με τον ηλικιωμένο που πιθανόν έχει προβλήματα κινητικά ή όρασης ή ακοής; Τι γίνεται με τα παιδιά που με την παιδική τους ελαφρομυαλιά νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα και κανένας κίνδυνος δεν υπάρχει; Τι γίνεται με αυτόν που περνάει τέσσερις τουλάχιστον φορές την ημέρα από μια αφύλακτη διάβαση και στατιστικά έχει πολύ περισσότερες πιθανότητες να γίνει θύμα ατυχήματος, εφ’ όσον πάντα η ρουτίνα μειώνει την προσοχή, σε σχέση με τον περιστασιακά διερχόμενο;
Απαντούν σε όλα τα παραπάνω, δηλαδή στις σύγχρονες απαιτήσεις για μέτρα ασφάλειας, οι διαβάσεις των σιδηροδρομικών γραμμών, που είναι μελέτης, σχεδίασης και κατασκευής του χίλια εννιακόσια τόσο;
Αλλά υπάρχουν και οι ηλίθιοι, που επικαλούνται το «ακλόνητο» επιχείρημα, ότι πρώτα υπήρχαν οι σιδηροδρομικές γραμμές στην περιοχή και μετά αυτή πυκνοκατοικήθηκε. Με άλλα λόγια, οι άνθρωποι ήρθαν κοντά στα τρένα και όχι τα τρένα κοντά στους ανθρώπους, λένε, άρα η ευθύνη είναι των ανθρώπων που κακώς πλησίασαν τις γραμμές! Φαίνεται εκπληκτικό, αλλά σας διαβεβαιώ ότι τόχω διαβάσει σαν επιχείρημα! Λες και τα τρένα πάνε άδεια και δεν υπάρχουν για να εξυπηρετούν τον άνθρωπο. Ή ότι υπάρχει κάποια φανατική έχθρα μεταξύ ανθρώπων και τρένων. Άλλωστε δεν απέχει και πολύ από μια τέτοια άποψη η επιχειρηματολογία των αρμόδιων του ΟΣΕ όταν απαντούν εγγράφως σε διαμαρτυρίες των κατοίκων.
Η συνέχεια και το έγγραφα στο https://sepolia.net/simera/6874-sidirodromikes-grammes-sta-sepolia-anasfaleis-kai-provlimatikes-oi-diavaseis-adiaforia-ton-armodion