Πριν λίγες μέρες αναρτήσαμε το άρθρο της κας Γογγγάκη με τίτλο <<Ο αναξιοποίητος θαμμένος θησαυρός μιας σπουδαίας περιοχής>>, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Έθνος”. Σήμερα αναρτούμε το άρθρο της Κικής Βάσσου, ως αντίλογο για το τι και πως νοείται στη σημερινή εποχή ένας ελεύθερος ανοιχτός δημόσιος αρχαιολογικός χώρος.
Γράφει η Κική Βάσσου, κάτοικος, αρχιτέκτων – πολεοδόμος
Το άρθρο της κας Γογγάκη είναι πολύ ενδιαφέρον για τα ιστορικά στοιχεία που περιλαμβάνει. Στην ιστορική διαδρομή της περιοχής, που παρατίθεται, μια συμπλήρωση για το κλείσιμο της φιλοσοφικής σχολής από τον Ιουστινιανό. “Η ακαδημία, το όνομα της οποίας προέρχεται από έναν αρχαίο αττικό ήρωα, τον Ακάδημο, θα ανοίξει περίπου το 387 π.Χ., θα κλείσει όμως μετά από σχεδόν 10 αιώνες συνεχούς παρουσίας, το 529 μ.Χ, με ένα από τα πρώτα διατάγματα του Ιουστινιανού που λέει «μηδένα διδάσκειν φιλοσοφίαν», απαγορεύεται πλέον να διδάσκει κανείς φιλοσοφία”. “Το κλείσιμο της Ακαδημίας θεωρείται συμβολικά η αρχή της έναρξης του μεσαίωνα (σταματάει η διαλεκτική της σκέψης έχουμε ένα θέσφατο, ένα δόγμα, μία άποψη). Πηγή: https://www.gnomionline.gr/η-ίδρυση-το-κλείσιμο-και-η-αναγέννηση Με το άρθρο της κας Γογγάκη, θα διαφωνήσω όσον αφορά το “σήμερα” και το τι πρέπει να γίνει.
Γράφει η κα Γογγάκη ” …Και άλλο να παραμείνει ένα σύνηθες πάρκο, για την βόλτα και την ούρηση των σκύλων, με ένα «Mall του Πλάτωνα». Το τελευταίο ταιριάζει, ίσως, με τα αδυσώπητα μέτρα του καιρού, μέσα στο πλαίσιο ενός υλικού πολιτισμού και μιας παγκοσμιοποιημένης υποκουλτούρας”.
Υποβαθμίζει με έναν εξαιρετικά ελίτιστικο τρόπο το τι είναι πραγματικά το αρχαιολογικό άλσος ή πάρκο για τους κατοίκους των ξεχασμένων μας, από τους κεντρικούς και τοπικούς άρχοντες, γειτονιών μας.
Αλλά και για τους χιλιάδες επισκέπτες του, από πολλές περιοχές, μακρινές κάποιες όπως το Μαρούσι πχ. Μια βόλτα,απλή, τις ώρες που εκεί βρίσκονται οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι που παίζουν μπότσα ή ντάμα, νεολαιίστικες παρέες που συζητάνε ή τραγουδάνε, όταν γίνονται πολιτιστικές εκδηλώσεις από ομάδες επαγγελματιών ή, το κυριότερο, ερασιτεχνών καλλιτεχνών, όταν γίνονται κινηματογραφικές προβολές, αθλητικά τουρνουά με κοινωνικό στίγμα, όταν γίνονται bazaars για κοινωνικούς σκοπούς, μπορεί και να κατανοούσε ότι δεν είναι ένα “σύνηθες πάρκο, για τη βόλτα και την ούρηση των σκύλων”.
Είναι ένα πάρκο ανοιχτό, ελεύθερο που βγήκε από την αφάνεια και σαν πολύτιμος χώρος για την κεντρική Αθήνα και σαν μοναδικός ιστορικός – πολιτιστικός πλούτος χάρι στους αγώνες των κατοίκων και των φορέων τους απέναντι σε επιχειρηματικά σχέδια επιβουλής – εκμετάλλευσης του, που κάλυπταν ή προωθούσαν κυβερνήσεις και δημοτικές αρχές. Πιστεύω, κάποια από τα μέλη του συλλόγου Ηεκαδήμεια, να θυμούνται ως συμμετέχοντα τότε, τους μακροχρόνιους αγώνες ενάντια στα σχέδια της πρώην νομαρχίας Αττικής, της REDs συμφερόντων ΑΚΤΩΡΑ και, ιδιαίτερα, της ARTUME – BLACKROCK με το επενδυτικό σχέδιο για 50.000 τμ Mall και αυλή το πάρκο, που δεν προχώρησε τελικά.
Πήρε άδεια, όμως, η κατασκευή ενός Leroy Merlin και δεν την πήρε από τους κατοίκους. Την πήρε με τη σύμφωνη γνώμη του υπουργείου πολιτισμού και του δήμου Αθηναίων, που σήμερα και ξαφνικά θυμήθηκαν την ανάγκη “αναβάθμισης” του αρχαιολογικού πάρκου. Δεν θα καταναλώσω χώρο για να επαναλάβω τι είδους είναι αυτή η “ανάπλαση” και ποιοι είναι οι στόχοι της. Τόσο σε αυτόν τον ιστότοπο όσο και στο fb της Πρωτοβουλίας Αγώνα για το Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, όποια και όποιος μπορεί να διαβάσει όχι μόνο αναλύσεις, αλλά κυρίως ποια είναι τα αιτήματα.
Στέκομαι σε δύο 1) ΝΑΙ στο Μουσείο της Πόλης των Αθηνών – ΟΧΙ με καταστροφή μέρους του πάρκου και των αθλητικών χώρων. Το υπουργείο διαθέτει χώρους για την ανάπτυξη του Μουσείου: το απαλλοτριωμένο οικόπεδο της Reds – που θέλει να κάνει μεγάλο parking και τον όμορο χώρο αποθηκών, που δεν θα τον χρειάζεται αν γίνει το Μουσείο, 2) οι σύγχρονες επιστημονικές μέθοδοι ανασκαφών και ανάδειξης ιστορικών ευρημάτων εφαρμόζονται με απόλυτο σεβασμό στο υπάρχον φυσικό περιβάλλον. ΟΧΙ, επόμενα, στην κοπή 580 πολύτιμων δέντρων για να εφαρμοστεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο ανασκαφών και ανάδειξης.
Γράφει η κα Γογγάκη: ” Η περιοχή της Ακαδημίας Πλάτωνος την αρχαία περίοδο χαρακτηρίζεται από το εύφορο και ιερό Άλσος της. Η καθημερινή εικόνα στο χώρο αυτό είναι ειδυλλιακή. Όχι μακριά από τον Κηφισό, άνθρωποι νέοι τραγουδούν, χαλαρώνουν και χαίρονται. Άλλοι γυμνάζονται στο Γυμνάσιο, παλεύουν στην Παλαίστρα, αλείφουν το σώμα τους με λάδι στο αλειπτήριον. Άλλοι μόλις έχουν τελειώσει την άσκησή τους, και λούζονται. Κι άλλοι, λίγο πιο πέρα, συλλέγουν την ιλύ, για να φτιάξουν με τη λάσπη υπέροχα αγγεία και κεραμεικά. Το όμορφο και σκιερό από τα δέντρα Άλσος, και, ιδίως, το πολύβουο μελίσσι των νέων, προσελκύει σημαντικούς δασκάλους και σοφούς άνδρες, που επιλέγουν να δημιουργήσουν τον Κήπο και τη Σχολή τους σε αυτόν τον τόπο”.
Αυτόν τον χαρακτήρα θέλουμε και διεκδικούμε για το αρχαιολογικό Πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνος, ενταγμένο στις πραγματικές ανάγκες μιας αξιοβίωτης ζωής στο σήμερα και σε ένα καλύτερο μέλλον: ΠΡΑΣΙΝΟ – ΕΛΕΥΘΕΡΟ – ΔΗΜΟΣΙΟ – ΑΝΟΙΧΤΟ.
Τέλος, κανένα Μουσείο δεν θα αναβαθμίσει από μόνο του τις γύρω περιοχές κατοικίας που πλημμυρίζουν ακόμη στην πρώτη δυνατή βροχή, δεν θα διανοίξει δρόμους σε μια τεράστια κεντρική περιοχή όπου εν έτει 2021 δεν έχει εφαρμοστεί το σχέδιο πόλης, δεν θα αναχαιτίσει την υπερκμετάλλευση της αδόμητης γης ή των εγκαταλειμμένων βιομηχανικών δραστηριοτήτων στο ΒΙΟΠΑ που σφίγγει το Πάρκο για την εγκατάστηση νέων λειτουργιών ” υλικού πολιτισμού και υποκουλτούρας”.
Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα. Δήμος Αθήνας – υπουργείο πολιτισμού – περιφέρεια Αττικής να σχεδιάσουν και υλοποιήσουν ένα υπερτοπικό Πάρκο Πολιτισμού – Γνώσης – Αθλητισμού – Πρασίνου σε όλη την έκταση που είχε κυρηχθεί αρχαιολογική, στο ΒΙΟΠΑ, στο χώρο των ΚΤΕΛ που θα μετεγκατασταθούν στον Ελαιώνα.
Εμείς σχεδόν γνωρίζουμε προς τα που πηγαίνουν οι νέες χρήσεις στα ΚΤΕΛ. Εσείς; και δεν απευθύνομαι στην κα Γογγάκη.
ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ 